آن روز غروب
من ار نور خالص آسمان بودم
هی آوازت داده بودم بیا
یک دم انگار برگشتی
نگاهم کردی
حسی غریب در باد نابلد پرپر می زد
جز من کسی ترا ندیده بود
تو بوی آهوی خفته در پناه صخره خسته می دادی
تو در پس جامه های عزاداران آینه پنهان بودی
تو بوی پروانه در سایه سار یاس می دادی
یادت هست
زیر طاقی بازار مسگران
کبوتر بچه بی نشانی هی پرپر می زد
ما راهمان را گم کرده بودیم ری را !
یادت هست
من با چشمان تو
اندوه آزادی هزار پرنده بی راه را
گریسته بودم و تو نمی دانستی !
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
